Oei, we zijn met dertien. Wat doen we? Een onschuldige tooghanger manu militari tot inschrijven bewegen? Eén van de deelnemers ongemerkt laten verdwijnen? Kom, nee, we wagen het erop. Het toernooi gaat van start, met zijn dertienen dus, so be it. Gelukkig komt W. Alkover op het laatste nippertje opdagen om de paringen van de eerste ronde te vervolledigen. Liévin, de patron van de University, de Leuvense snooker- en poolbar waar we spelen, heeft ondertussen een speciaal plekje voor ons gereserveerd in zijn café en verwent ons met chips en andere versnaperingen.
Als eerbaar compromis tussen de wilde gokkers en de spelpuristen wordt gekozen voor een symbolische inleg van drie euro. Wedstrijdleider Christof berekent met behulp van de gulden snede, de rij van Fibonacci en andere mysterieuze formules dat 22/10/7 de optimale verdeling is van het prijzengeld over goud, zilver en brons. De wedstrijdformule is die van "voortschrijdende troosting," oftewel progressive consolation: Verlies je één keer, dan speel je nog mee voor brons, verlies je een tweede keer, dan mag je gaan douchen. In de winnaarsgroep spelen we matchen tot vijf, in de troostgroep tot drie. De finalisten strijden om het grote geld in een match tot zeven.
De eerste ronde wordt nog enigszins geplaagd door onduidelijkheden over de standaard matchregels: geen automatische verdubbeling indien de openingsworp een dubbel is; de eerste keer dat iemand op één punt van winst staat mag je niet verdubbelen, de zogenaamde Crawford-regel. Maar niet erg, het blijft allemaal gezellig, en we hebben weeral iets geleerd, nietwaar.
De relatief grote opkomst voor ons toernooitje is ondermeer te danken aan de deelname van twee BG's (Belgische Grootmeesters), Bert uit Gent en local hero Toon. Hun favorietenrol maken ze echter niet helemaal waar: ook al kunnen ze het allebei in de eerste ronde nog halen van W. Alkover, in de daaropvolgende ronde moeten ze de duimen leggen tegen respectievelijk Lieve en Robby. Hun nederlaag zal later aan glans winnen als blijkt dat deze laatsten de uiteindelijke finalisten van de avond worden.
Na een zware strijd wint Lieve de finale met 8-4. Ze voert dan wel de rode lantaarn in ons puntenklassement, als het om de knikkers gaat is ons Lieve op haar best (zie het verslag van de match Gent-Leuven van 3 januari). Misschien moeten we maar eens een bankrekeningklassement bijhouden of zo. In de kleine finale in de troostgroep wint Toon met overtuigende 3-0 cijfers van Patrick.
De nacht is al meer dan halfweg als Bert, Inge en ik als laatsten de University verlaten. Het is berekoud en mijn auto, die ik zeven uur eerder maar met moeite tussen twee andere auto's had weten te wringen, staat er eenzaam en aangevroren bij. Benieuwd wat het weekend nog allemaal in petto heeft.
[Click on a thumbnail to enlarge the picture.]